เคยมีความรู้สึกท้ออะไรมั้ย ? แบบว่าเบื่อชีวิต ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จซักอย่าง
ตอนแรกเรียนมอหกก็ไม่จบ ติดแฟน พอเลิกกับแฟนปุ๊บ ก็ไปจบมอหกมาจนได้
แล้วก็มาต่อมหาลัย กลับมาคบกับแฟนอีก สรุป ก็ไม่จบอีก เรียนมหาลัยไม่ถึงครึ่งเทอม
ก็ออกอีก แถมมีปัญหากับแม่อีก ตอนนี้ไม่คุยกันมาครึ่งปีแล้ว รู้สึกเบื่อชีวิตมาก
ไม่รู้จะเอาชีวิตไปทางไหน จะเรียนต่อ หรือว่าจะทำงาน แต่ญาติๆลงความเห็นให้ทำงาน
แต่พ่อเราอยากให้เรียนต่อ ออกตัวก่อนว่าพ่อแม่รับข้าราชการทั้งคู่ แต่เรามันไม่เอาไหนเลย
เมื่อก่อนปากเก่งมาก ใครด่าก็เถียงหมด แต่ตอนนี้คิดได้แล้ว แต่มันคงสายไป
เพราะไม่มีใครอยากจะมาคุยด้วยแล้ว คนเก่งสุดท้ายเก่งแต่ปากเอาตัวไม่รอด
แล้วก็เลือกกับแฟนไปได้ครึ่งปีก็กลับมาคบกันอีกแล้ว คือเค้าเองก็ไม่ทำอะไร
ทางบ้านก็ไม่มีฐานะ แล้วก็เคยทำให้เราเสียใจบ่อยๆ สุดท้ายเค้าก็กลับมา
เมื่อก่อนเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยนึกถึงอนาคตเลย แต่พอมารอบนี้เค้าบอกจะทำงานเก็บเงิน
แล้วให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่สุดท้ายก็ได้แค่พูด ทุกวันนี้ก็ไม่คิดจะทำอะไร พอเราไปพูดก็หาว่ากดดัน
เค้าคิดไม่ออกจนตอนนี้เราก็สองจิตสองใจ เพราะเค้าไม่คิดจะทำอะไรเลย
ใจนึงเราก็อยากหยุดนะ เเล้วเปิดโอกาศให้คนดีๆ แต่อีกใจนึงเราก็เสียดายความผูกพัน
เราคบกันมาสองปี เราเคยอยู่ด้วยกันมา ทำงานด้วยกันมา เงินเดือนเค้าก็ให้เราหมดนะ
แต่เค้าขอแค่ส่งให้แม่เค้าด้วย สุดท้ายไปอยู่กันได้ครึ่งปี ก็ไปไม่รอด
รอบนี้เค้าเลยไม่อยากอยู่ด้วยกัน แต่ถ้าคนเรามันรักกันจริง ก็ต้องอยากอยู่ด้วยกัน คิดถึงอนาคตสิ
ตอนเราอยู่กับเค้าเราลำบากนะ แต่เราทนได้ แต่เค้าทนไม่ได้ ทั้งๆที่ครอบครัวเค้าก็จน
น่าจะโตมาด้วยความอดทน แต่เค้าเป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่ก็ตามใจ เค้าก็ไม่ได้ลำบากอะไรมาก
คือเราควรจะทำยังไงกับเค้าดี พอพูดเรื่องอนาคตเค้าก็เบื่อ เค้าบอกเดี๋ยวมันก็มีทางออกเอง
แต่ในเมื่อไม่คิดจะทำอะไรจะมีทางออกได้ไง ? หรือเราควรกลับไปง้อแม่ แต่แม่เราง้อยาก
เราไม่รู้จะง้อยังไง เอ่อคือพ่อกับแม่เราเลิกกันได้ 12 ปีแล้วนะ ปัจจุบันมีเเฟนใหม่ทั้งคู่
แต่เราคุยกับพ่อตลอด แต่พ่อเองมีลูกใหม่แล้ว มีครอบครัวใหม่ เขาก็คงช่วยไรไม่ได้มาก
แต่แม่เราไม่มีลูกใหม่ มีแค่เรากับน้องสาวเรา แล้วแม่ก็เป็นคนส่งเสียเรา แต่พอมีปัญหา
เราเลยไม่ได้กลับไปหาแม่อีกเลย เราเคยไปครั้งนึงไปพูดขอโทด แม่เราบอกให้เราไปเถอะ
คือเเม่เราเป็นคนกรุงเทพ แต่พ่อเราเป็นคนต่างจังหวัด พอแต่งงานกันแล้วเขาก็มาสร้างบ้าน
อยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด พอเขาเลิกกันต่างคนก็ต่างแยกย้าย แม่กลับกรุงเทพ พ่อก็ไปอยู่กับแฟนใหม่
ปัจจุบันบ้านหลังนี้เลยมีเราอยู่ และข้างบ้านก็คือบรรดาญาติๆ ซึ่งเขาก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก
แถวบ้านเราเป็นประเภทใครดีก็สรรเสริญ ใครล้มก็ซ้ำเติม เราเลยไม่เคยไปสุงสิงกับใคร
อยู่คนเดียว ไม่มีใครให้ปรึกษา ปีนี้เราอายุ 20 แล้ว ยังหาทางออกให้ชีวิตไม่ได้เลย
มันมืดไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ชีวิตแย่ ใครจะด่าก็ได้ จะถือว่าหวังดี ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ.
เคยมั้ย ? ปัญหาชีวิต หาทางออกไม่ได้ เครียดมาก TTTTTTTTT.
ตอนแรกเรียนมอหกก็ไม่จบ ติดแฟน พอเลิกกับแฟนปุ๊บ ก็ไปจบมอหกมาจนได้
แล้วก็มาต่อมหาลัย กลับมาคบกับแฟนอีก สรุป ก็ไม่จบอีก เรียนมหาลัยไม่ถึงครึ่งเทอม
ก็ออกอีก แถมมีปัญหากับแม่อีก ตอนนี้ไม่คุยกันมาครึ่งปีแล้ว รู้สึกเบื่อชีวิตมาก
ไม่รู้จะเอาชีวิตไปทางไหน จะเรียนต่อ หรือว่าจะทำงาน แต่ญาติๆลงความเห็นให้ทำงาน
แต่พ่อเราอยากให้เรียนต่อ ออกตัวก่อนว่าพ่อแม่รับข้าราชการทั้งคู่ แต่เรามันไม่เอาไหนเลย
เมื่อก่อนปากเก่งมาก ใครด่าก็เถียงหมด แต่ตอนนี้คิดได้แล้ว แต่มันคงสายไป
เพราะไม่มีใครอยากจะมาคุยด้วยแล้ว คนเก่งสุดท้ายเก่งแต่ปากเอาตัวไม่รอด
แล้วก็เลือกกับแฟนไปได้ครึ่งปีก็กลับมาคบกันอีกแล้ว คือเค้าเองก็ไม่ทำอะไร
ทางบ้านก็ไม่มีฐานะ แล้วก็เคยทำให้เราเสียใจบ่อยๆ สุดท้ายเค้าก็กลับมา
เมื่อก่อนเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยนึกถึงอนาคตเลย แต่พอมารอบนี้เค้าบอกจะทำงานเก็บเงิน
แล้วให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอ แต่สุดท้ายก็ได้แค่พูด ทุกวันนี้ก็ไม่คิดจะทำอะไร พอเราไปพูดก็หาว่ากดดัน
เค้าคิดไม่ออกจนตอนนี้เราก็สองจิตสองใจ เพราะเค้าไม่คิดจะทำอะไรเลย
ใจนึงเราก็อยากหยุดนะ เเล้วเปิดโอกาศให้คนดีๆ แต่อีกใจนึงเราก็เสียดายความผูกพัน
เราคบกันมาสองปี เราเคยอยู่ด้วยกันมา ทำงานด้วยกันมา เงินเดือนเค้าก็ให้เราหมดนะ
แต่เค้าขอแค่ส่งให้แม่เค้าด้วย สุดท้ายไปอยู่กันได้ครึ่งปี ก็ไปไม่รอด
รอบนี้เค้าเลยไม่อยากอยู่ด้วยกัน แต่ถ้าคนเรามันรักกันจริง ก็ต้องอยากอยู่ด้วยกัน คิดถึงอนาคตสิ
ตอนเราอยู่กับเค้าเราลำบากนะ แต่เราทนได้ แต่เค้าทนไม่ได้ ทั้งๆที่ครอบครัวเค้าก็จน
น่าจะโตมาด้วยความอดทน แต่เค้าเป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่ก็ตามใจ เค้าก็ไม่ได้ลำบากอะไรมาก
คือเราควรจะทำยังไงกับเค้าดี พอพูดเรื่องอนาคตเค้าก็เบื่อ เค้าบอกเดี๋ยวมันก็มีทางออกเอง
แต่ในเมื่อไม่คิดจะทำอะไรจะมีทางออกได้ไง ? หรือเราควรกลับไปง้อแม่ แต่แม่เราง้อยาก
เราไม่รู้จะง้อยังไง เอ่อคือพ่อกับแม่เราเลิกกันได้ 12 ปีแล้วนะ ปัจจุบันมีเเฟนใหม่ทั้งคู่
แต่เราคุยกับพ่อตลอด แต่พ่อเองมีลูกใหม่แล้ว มีครอบครัวใหม่ เขาก็คงช่วยไรไม่ได้มาก
แต่แม่เราไม่มีลูกใหม่ มีแค่เรากับน้องสาวเรา แล้วแม่ก็เป็นคนส่งเสียเรา แต่พอมีปัญหา
เราเลยไม่ได้กลับไปหาแม่อีกเลย เราเคยไปครั้งนึงไปพูดขอโทด แม่เราบอกให้เราไปเถอะ
คือเเม่เราเป็นคนกรุงเทพ แต่พ่อเราเป็นคนต่างจังหวัด พอแต่งงานกันแล้วเขาก็มาสร้างบ้าน
อยู่ด้วยกันที่ต่างจังหวัด พอเขาเลิกกันต่างคนก็ต่างแยกย้าย แม่กลับกรุงเทพ พ่อก็ไปอยู่กับแฟนใหม่
ปัจจุบันบ้านหลังนี้เลยมีเราอยู่ และข้างบ้านก็คือบรรดาญาติๆ ซึ่งเขาก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก
แถวบ้านเราเป็นประเภทใครดีก็สรรเสริญ ใครล้มก็ซ้ำเติม เราเลยไม่เคยไปสุงสิงกับใคร
อยู่คนเดียว ไม่มีใครให้ปรึกษา ปีนี้เราอายุ 20 แล้ว ยังหาทางออกให้ชีวิตไม่ได้เลย
มันมืดไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ชีวิตแย่ ใครจะด่าก็ได้ จะถือว่าหวังดี ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ.